Ik praat met mijn handen, mijn lichaam en mijn stem. Wat doet hij daar met zijn voeten in het water? Wortelt hij dieper in de aarde in de grond? Welke opwaartse energie zorgt ervoor dat hij geen grote, rechte stam heeft, maar zo dicht bij de grond al vertakt? De eik staat met een aantal soortgenoten in de bosrand rond het Quackjeswater. 

In het midden daarvan is een eilandje met een sterke energie. Je kan er niet bij, en het is daardoor een paradijs voor vogels, die er zorgeloos kunnen broeden. Naarmate onze wandeling vordert begin ik te begrijpen dat de energetische plek zich zeker niet beperkt tot het eilandje. Dat is natuurlijk ook niet logisch. 

Het lijkt alsof het stukje bos betoverd is in zijn groeikracht. Kan het zijn dat er een stuwende, spiralende energie aan de basis ligt van de gekronkelde en gedraaide bomen en takken die we tegenkomen? En waarom schieten er dan aan de andere kant loodrechte braamstelen naar boven? 

Meidoorn en braam zijn volop aanwezig. Binnenkort zullen de bramen als een dichte haag de weg naar de meidoorn versperren. Zo zorgt die sterke, onuitroeibare braam voor een extra laagje bescherming. Samen houden ze elkaar in evenwicht: Braam stimuleert de levenskracht en geeft energie, Meidoorn doet haar best om veel zonne-energie te krijgen, maar kan zich tegelijk kwetsbaar voelen. Ze staat bekend om haar kalmerende werking. Ik zie ze vaker bij elkaar. Het voelt als een sprookjesbos op deze vroege, zonnige morgen. Hoe langer ik er ben, hoe meer ik me verwonder. Ik sla de herinnering in me op.

De Sint Lievens Monstertoren

De Sint Lievens Monstertoren dankt zijn naam aan het woord monasterium (van monnik, kloosterkerk). Hij heet dus niet zo omdat hij dik en log is, ten gevolge van het niet bereiken van de oorspronkelijke geplande hoogte. Tussen de toren en de kerk is een open ruimte. Vreemd heb ik dat altijd gevonden, dat gat tussen beide gebouwen. Toch is dat er altijd geweest, blijkt uit  de tekening hieronder. 

Een gids ter plekke geeft nader uitleg over deze open gelaten ruimte. Nadat het kerkgebouw voltooid was, is er begonnen met de bouw van de toren. Er werd een afstand van 8 meter in acht genomen om de fundamenten ervan zonder gevaar van instorting te kunnen plaatsen. 

De huidige toren laat aan de kant van de kerk nog de vorm van een gotische boog zien. Die had de doorgang moeten vormen naar de grote kerk. De verbindende ruimte zou met glas-in-lood gedekt worden. Zover is het dus nooit gekomen. 

Zo is ook de hoogte die men voor de toren in gedachten had nooit bereikt. Tijdens de bouw zouden er zo'n  zestig mensen verongelukt zijn, waarvan de families financieel gecompenseerd moesten worden. De bouw lag dus regelmatig stil vanwege geldgebrek, aldus de gids.

De huidige kerk heeft voorlopers gehad op dezelfde locatie. Al in de 10e eeuw zou het eerste houten kerkje gebouwd zijn, gevolgd door een tufstenen basiliek rond het jaar 1151. 

In de Middeleeuwen (1378) werd de Sint-Lievens Monsterkerk een kapittelkerk. Deze werd in 1422 aan de zuidzijde uitgebreid met een Librije. De grote kerk is in 1832 afgebrand en er is een kleinere zaalkerk (1848) voor in de plaats gebouwd. Op de onderstaande foto zijn de contouren van de verschillende kerken zichtbaar gemaakt, te beginnen met het tufstenen kerkje.

---