Glastonbury en het legendarisch Avalon

In Engeland ligt het legendarische Avalon. Het eiland waar de gewonde koning Arthur naartoe gebracht zou zijn per boot. Het was omgeven door water en lag verscholen in sluiers van mist. Avalon betekent 'appel' en mensen wijzen het stadje Glastonbury aan als plaats waar het zou liggen. Voor mij is Glastonbury een bijzondere plaats, omgeven met veel mystiek. Die mystiek trekt als een elastiekje aan me als ik in de buurt ben... 

De Tor

Een van de plekken die we altijd bezoeken is de Tor. Boven op de Tor staat de Michaels toren. Je kan deze toren al van heinde en ver zien. De Michaelstoren kijkt uit over Avalon. 
De Tor heeft een krachtige, energieke energie. Als je fit genoeg bent ren je hem op. Dick van den Dool schrijft in zijn boek Langs mysterieuze plaatsen in Zuidwest-Engeland  dat hij samen schreef met Wigholt Vleer: 'De Tor is overweldigend. De energie op de plaats van de oude St. Michaels toren is werkelijk zeer heilzaam, genezend en krachtverwekkend, zowel vrouwelijk, met een maanintentie als ook zonnig, mannelijk, krachtig. De Tor is terecht een bedevaartsplaats (.....)'.  Ik herken dat wel. 



Boven op de Tor staat de Michaels toren. 
Als je fit genoeg bent ren je hem op

Het eiland Avalon

Glastonbury wordt geassocieerd met het eiland Avalon, het eiland dat omgeven was door mist en dat je alleen kon bereiken als je de magische boot op kon roepen en de weg er naar toe kende. De gewonde koning Arthur wordt er door zijn halfzuster Morgan le Faye heengebracht. 
Het verhaal wil dat de vier heuvels van Glastonbury alleen 's zomers te bereiken waren. Eeuwen geleden stond het omringende land in de winter onder water. De Tor, Chalice Hill, Windmill Hill (St Edmund's Hill ) en Wearyall Hill torenden boven het water uit en vormden samen een tijdelijk eiland.


Op dit kaartje kun je de vier heuvels goed  zien *


De Tor met de Michaelstoren                                          Wearyall Hill

De Tor

Een van de plekken die we de afgelopen jaren meermalen bezochten was de Tor. Boven op de Tor staat de Michaëls toren. Je kan deze toren al van heinde en ver zien. Zo klein als hij was, was onze kleinzoon gefascineerd door die toren. Wij beloofden er een foto van te maken als we er waren. 

Dat hebben we gedaan. De vraag is of dat verstandig was. We werden die dag kletsnat en waaiden uit ons hemdje. We realiseerden ons pas dat het érg hard waaide toen we al halverwege de berg waren, aan de steile zijde, en het te laat was om rechtsomkeert te maken. 
Bovenop raasde er  een regelrechte storm. We konden ons nauwelijks staande houden. Wel eens op een berg gestaan waar je bijna afwaait? Eenmaal beneden durfden we weer grapjes te maken. 
Die beloofde foto hebben we gemaakt. Maar nooit eerder hadden we Glastonbury aangetroffen in aanhoudende regens met stormachtige wind. 


De Tor in regen en wind

Eiland in de mist

Meestal treffen we goed weer als we deze regio bezoeken. Het heet niet voor niets 'Zomerland'. Maar deze keer regende het meer dan veertien dagen en het hield niet op. De hele zomer hield de regen aan. Sommige wegen overstroomden en we vroegen ons af of het verantwoord was om verder te reizen.
De onderstaande foto van die aanhoudende regenperiode geeft een beeld van hoe het vroeger geweest zou kunnen zijn. Omgeven door water, alleen per boot te bereiken. Alleen de mist ontbreekt...


Foto: van John Dalton uit Glastonbury
Bron: Nieuwsbrief  Sacred Pathways (Cora van Ham)



Noten

Het stukje onder het kopje 'De Tor' is overgenomen in mijn blog: 'Dagboek van een Grootmoeder'

Websites



Gerelateerde blogs







Reacties

Een reactie posten